نظر Hosna Sabouri برای کتاب سمفونی مردگان

نویسنده در خیال خود ما را همراه خود کرده و در کشتی پر کلماتش ما را در اقیانوس خیالاتش میگرداند. این کشتی گویا که عاری از امید است و حتی مقصدی ندارد. در صفحات کتاب در زمان ثابتی نیستیم گاه به گذشته و گاه به آینده سفر می‌کنیم. با آیدین عاشق می‌شویم و با اورهان می‌ترسیم. هر شخصیت را در وجود خود می‌یابیم.