نظر فرید موسوی برای کتاب صوتی جایی برای پیرمردها نیست

وقتی کتاب صوتی «جایی برای پیرمردها نیست» اثر کورمک مک کارتی با روایت محسن زرآبادی پور رو گوش دادم، حس عمیقی از تجربه‌ای نو در دنیای ادبیات صوتی به وجود آمد. صدای گرم و دلنشین محسن، با طرز بیان صمیمی و راحتش، مثل گفتگویی دوستانه منو در فضای تاریک و پررمز و راز داستان فرو برد؛ هر لحظه با موسیقی پس‌زمینه و افکت‌های دقیق، گویی که شما رو به قلب ماجرای بی‌پرده و انسان‌نما می‌کشید، ولی گاه این اجرا بیش از حد به جزئیات رفت و ریتم اصلی داستان رو کمی به هم زد. نکته مثبت این اثر، انتقال فضای سرد و شکننده داستان با حس عمیق از اندوه و سرگشتگی انسان در برابر گذر زمان بود که باعث شد شنیدن هر جمله، مثل قدم زدن در دنیایی پر از تناقضات و تأمل‌های عمیق شود. از نقطه نظر من، در برخی قسمت‌ها روایت به نظر یکنواخت و بیش از حد فلسفی می‌آمد؛ شاید همین مساله برای شنوندگانی که به دنبال تنوع و پویایی بیشتر در تغییرات لحنی هستند، چالش‌برانگیز باشد. با این وجود، تجربه کلی شنیداری این کتاب برایم بسیار لذت‌بخش و تأثیرگذار بود؛ زیرا حتی با وجود کاستی‌هایی که قابل بهبود است، روح داستان توانست حس نوستالژی و کنکاش در عمق احساسات را به خوبی منتقل کند. به نظرم این اثر شایسته امتیاز چهار از پنج است؛ چون با وجود کوچکترین نقص‌هایی که داشت، تحولی در دید من نسبت به ادبیات صوتی ایجاد کرد و یادآور شد که زیبایی در تناقض‌ها و پیچیدگی‌های زندگی هم هست.