نظر پیام عبداللهی برای کتاب 1984

ابتدای کتاب به کندی پیش می‌ره و تقریبا از زمان آشنایی با جولیا نقطه عطف ان شکل می‌گیره.... در بخش‌هایی که کتاب گلدستاین را می‌خونه به یک مانیفست سیاسی تبدیل می‌شه که خسته کننده است ولی ترجمه‌اش واقعا نسبت به کتابی که قبلا داشتم بهتر شده... کتاب فضای تاریک و دلسردکننده‌ای داره که اصلا در ذهن آدم سیاه و سفید شکل می‌گیره... پیشگویی‌های نقادانه نا امیدانه‌ای داره که تا اندازه‌ای آدم رو بی‌تفاوت می‌کنه ولی شباهتش به خیلی از حکومت‌های دنیا از لحاظی بسیار جالب است... نوعی بدبینی مفرط در ذهن نویسنده موج می‌زنه که تقریبا به هیچکس اعتماد نمی‌کنه و در فضای کتابش هم همین احساس انگار موج می‌زنه.... کتاب مثل کاریکاتور می‌مونه با اغراق بسیار..... کتاب یه جورایی ولنگار و نا امید تموم می‌شه اما ارزش خوندن داره