نظر مهدیس برای کتاب صوتی ابله

رمان ابله اثر داستایفسکی، کتابی است که با گذشت بیش از یک قرن از انتشار آن، به عقیده‌ی بسیاری در ردیف #شاهکارهای_ادبی_تاریخ قرار می‌گیرد.
فئودور داستایوفسکی در رمان ابله به شکلی بسیار واقع‌گرایانه به موشکافی شرایط #جامعه و شخصیت‌های داستان پرداخته است.
ابله، داستان پرنس میشکین، آخرین بازمانده‌ی یک خانواده‌ی اصیل و #ثروتمند است که #ورشکست شده‌اند. میشکین که از حملات بیماری #صرع رنج می‌برد، پس از گذراندن اقامتی طولانی در #سوییس (ژنو) برای معالجه در حال بازگشت به کشور است. او قصد دارد نزد تنها حامیان و آشنایانی که در روسیه دارد، یعنی ژنرال اپانچین و همسرش برود. بیماری او باعث شده است میشکین به لحاظ روانی دچار عدم ثبات شود و رفتاری نسبتا #جنون‌آمیز داشته باشد. او در قطاری که در آن سوار است با راگوژین آشنا می‌شود. راگوژین از عشق خود نسبت به زنی به نام ناستازیا فیلیپوونا، زنی بسیار زیبا و عجیب که در ادامه داستان #ماجراهای_عشقی زیادی را رقم می‌زند، می‌گوید. داستایوفسکی شخصیت پرنس میشکین را به گونه‌ای ترسیم کرده است که گویی قصد داشته تا #مسیح را در زمانه‌ای پر از آلودگی زنده کند. قهرمان داستان با همه‌ی سادگی‌اش وارد فضای آلوده‌ی سن‌پترزبورگ می‌شود؛ شهری که چالش‌های بزرگی برایش ایجاد می‌کند.
چیزی که در این رمان بیش از همه به چشم می‌آید، توصیف لحظاتی است که یک فرد محکوم به اعدام از سر می‌گذراند که در واقع ناشی از تجربیات خود داستایوسکی است که در سال ۱۸۴۹ به جرم شرکت در توطئه‌ای سیاسی دستگیر شد.