نظر آرمان ابراهیمی برای کتاب اسب سیاه

کتاب بسیار تامل برانگیزی بود برام.
اسم کتاب (اسب سیاه) از این گرفته شده که در سالهای قبل، افرادی میومدن روی اسب‌هایی شرط بندی میکردن که اعتقاد داشتند اینها مسابقه رو میبرن. بعدا میبینن که اتفاقا اسب‌هایی مسابقه رو می‌بردند که کسی روی اونها شرط بندی نمی‌کرده. این اسب‌ها، اسب سیاه یا اسب تاریک نام گرفتن. به نوعی این اسب‌ها از استاندارد جمعی پیروی نمی‌کردن. حالا میگه افراد انسانی هم که این استانداردهای جامعه رو به رسمیت نمی‌شناختن هم به نوعی اسب سیاه نام گرفتن. حالا این استاندارد میتونه یک سبک مشخص برای موفقیت همه جایی باشه مثل تحصیلات، ازدواج، و... باشه. نویسنده اعتقاد داره هرکس دارای انگیزه‌های متفاوت، پتانسیل و مهارت‌هایی از جنس منحصر به فردیه که نمیشه و نباید در یک بردار واحد با هم رقابت کنند. دیگر سخن اینکه «میانگین» هم دیگه در این عصر معنای خودش رو از دست داده یعنی نباید ب سمت میانگین حرکت کرد باید فقط توانایی‌های ذاتی و منحصر بفرد رو رشد داد.
در مجموع میگه هرکس به شیوه‌ی خودش باید موفقیت رو تجربه کنه و نباید تقلید کنه از دیگران. و این موضوع با اومدن تکنولوژی و اینترنت پر رنگ تر هم شده.
در خودندش شک نکنید. چون نویسنده نگاه علمی و متفاوتی به موفقیت داره.