نظر Reza Mohammadi برای کتاب شب‌های روشن: داستانی عاشقانه از خاطرات یک رویا پرداز

بسیار‌ بسیار زیبا. ما انسانها با رویا زنده ایم وقتی که هدفی داریم رویاهای که با رسیدن به آن هدف میبافیم آنقدر رنگارنگ است که همان رویا انرژی زندگیمان را تامین میکند. اما بعد از رسیدن با عادت کردن به آن ارزشش را فراموش می‌کنیم ولی نرسیدن به آن تا ابد داغی بر زندگیمان می‌گذارد در فیلم همشهری کین که خبرنگاران به دنبال معنی کلمه آخر بیان شده از او غنچه گل سرخ (رزبالد) بودند یک نفر تعریف زیبای کرد که فرض کن بر روی قایقی در حرکتی و قایقی از روبروی شما میگذرد و این حین خانمی که به دلیل دوری صورتش قابل تشخیص نیست ولی فرم کلی بدنش از دور با لباس ویکتوریای و چتر آفتابگیری منظره رویای درست میکند و فورا عاشقش میشوی و بعداً هیچگاه او را نمی‌یابی ولی فقط یک لحظه به این فکر کن که شاید او زنی در رابطه‌ای بسیار عاشقانه باشد که نیاز به عشق تو را نداشته باشدیا اصلا خانم مسنی که به یاد جوانی اینگونه لباس پوشیده و..... ولی همان نرسیدن و تصور سازی آن تا ابد با تو میماند. مطمئن هستم اورسن ولز اقتباسی از این کتاب زیبا را در فیلم خود در نظر گرفته است