نظر عارف محبی برای رمان میدگارد 1: دره طلسم شده

با نظرهایی که خوندم و تعریف هایی که ازش شنیده بودم انتظار زیادی ازش داشتم و فکر میکردم با وجود نویسنده ی ایرانی اونم در ژانر فانتزی با یه کتاب سطح بالا روبه رو هستم اما با اینکه داستان و موضوع کتاب نسبتا خوب و جالب بود، در انتها انتظارات من رو براورده نکرد و فقط در سطح همون نویسنده ایرانی بود. مشکلات ویراستاری زیادی داشت: یه جاهایی کتابی نوشته بود یه جاهایی عادی دیالوگ ها و متن های عادی ازهم جدا نشده بود و بهتر بود دیالوگ ها رو کتابی ننویسن چون علاوه بر بیخود بودنشون باعث میشد خشک هم باشن. کاری به اینکه کپی از کتابای فانتزی مشهور بود، ندارم یا اینکه بیشتر ایده های کتاب مال خود نویسنده نبودن. این مهم نیست چون کتابای موفق زیادی هستن که از کتابایی مثل هری پاتر تقلید کردن و اونها هم به اثرهای معروفی تبدیل شدن مهم اینه که حداقل نویسنده بتونه اون فرصت تقلید رو به چیزی تبدیل کنه که نشون بده اون تقلیدها تنها الهام بخشش بودن و خلاقیت خودش بیشتر به چشم بیاد. مطمئنا نویسنده خلاقیت داشته که تونسته یه کتاب فانتزی بنویسه اما به نظرم مهارت لازم رو نداشته. نیمه ی اول کتاب، از اول تا اونجایی که داستان اریا از تینا و پدربزرگش توی جنگل جدا میشه، موارد تقلید شده به طور ضایعی معلومه. دیالوگ ها کلیشه ای و ابکی هستن و معلومه به خوبی روشون کار نشده. نویسنده در جمله بندی و بعضی چیزها زیادی اغراق به خرج داده. با استفاده ی مکرر از کلماتی مثل معصوم و بلورین و... دهن خواننده رو سرویس کرده انقدر که واسه همه چیز از کلمه معصوم استفاده کرده خواننده حوصلش سر میره. موضوع بعدی شخصیت پردازی ضعیفه. مطمئنا وقتی میخوایم به ویژگی های یک کرکتر پی ببریم برای خواننده جذاب تره که خودش شاهد رفتارها و حرکت های اون کرکتر باش