نظر احمدی برای کتاب صوتی شمارش معکوس

کتاب صوتی شمارش معکوس نوشته ی سپیده عابدی، از جایی بر روی تخت بیمارستان آغاز می شود. زنی با حس کرختی و سنگینی بسیار زیادی در تنش، چشمانش را به آرامی باز می کند و لحظاتی به سقف بیمارستان خیره می ماند. لباس بیماران را به تنش کرده اند، اما محو و گنگ است و نمی داند چه شده و چرا اینجاست. به اطرافش نگاه می کند؛ اتاق خالی است و چیزی جز چند دستگاه و تجهیزات پزشکی در اتاق دیده نمی شود. چشمش به دکمه ای درست کنار تختش برمی خورد که برای موارد اضطراری گذاشته اند تا بیمار با فشردنش، پرستاران را خبر کند. چند بار دکمه را فشار می دهد، اما هیچ اتفاقی نمی افتد و کسی برای چک کردن وضعیتش به اتاق نمی آید. ازآنجاکه دیگر تحمل این وضعیت را ندارد و بی خبری کلافه اش کرده، به سختی از جایش بلند می شود تا خودش پرستاری را پیدا کند. آرام آرام از تخت فاصله می گیرد و در اتاق را باز می کند. پیش رویش راهروی طویلی است که در آن تعداد زیادی در وجود دارد. همه ی درها شماره دارند، به جز در اتاق خودش. ازآنجاکه در راهرو هم کسی نیست، راه می افتد و طبق شمارش معکوس اعداد روی درها، به ترتیب آن ها را چک می کند.