نظر عارف محبی برای کتاب نون و القلم

از معدود رمان های ایرانی ای بود که تونستم خیلی راحت تمومش کنم و بسیار از خوندنش لذت بردم. تا پیش از این کتاب چندان با جلال آل احمد و سبک نوشتاریش آشنا نبودم، علی رغم اینکه در هر جایی اسم ایشون رو می دیدم و می شنیدم. از همون ده صفحه اول داستان تکلیفتون با داستان مشخص میشه، با چیزی طرفید که قرار نیست اجازه بده رهاش کنید! نثر جلال آل احمد در ابتدا ممکنه کمی سخت به نظر برسه و دلیل این اتفاق تغییراتیه که در طول این سال ها رخ داده. اما کمی که بگذره چنان توی داستان غرق می شید که به طور کل تفاوت ها رو فراموش می کنید. سیر داستان بسیار جذابه و اونقدر پستی و بلندی و هیجان توش داره که شما حتی تصورش رو هم نمی کنید. در خلال داستان با بسیاری از تفکرات و عقاید و تصورات آشنا می شوید و با توجه به بحث های شکل گرفته در داستان می تونید یک قضاوت کلی و بی طرفانه داشته باشید، در نتیجه از این حیث می تونه در حد یه کتاب جامعه شناسی مفید باشه. توضیحات درباره تفکرات رایج توی داستان که طبق برخی از نقدها نمادی از بهائیت هم هستن، می تونه حکم چندتا مقاله پیرامون عقاید مذهبی رو داشته باشه. در نهایت باید بگم این کتاب چنان جذاب و پرباره که بعد از پایانش شما تا مدت ها به این کتاب و مطالبش فکر می کنید