نظر زینب پورکلهر برای کتاب ویرانه های هوس

سلام و درود، رمانی دیگر از خانم نجفی، رمان های متعددی از این خوانده ام و باز هم میخوانم، با درد های جامعه آشنا هستند و می خواهند به رشته تحریر بیاورند، تلاششان قابل تحسین و ستودنی است ولی گاهی به شدت رو اعصاب هستند، مثل اصرار کتایون برای وصلت برادرش با پریوش رنگ و روغنی که هیچ تناسبی با هم ندارند، این اصرار برای چه بود؟ یک شخصیت نا متعادل و به دنبال خوشی های زودگذر چه تناسبی با برادر موجه او دارد، و خود کتایون شخصیت قابل قبولی ندارد. به نظر من پدر پریوش که یک نظامی می باشد اصلا شخصیت قابل قبولی در داستان ندارد، شخصیت ها خوب پردازش نشده اند کل شخصیت ها از روحی و پریوش و فرزین تا دکترصولتی و راضیه و کتایون همه ناپخته و رو اعصاب هستند، اصلا اگر صولتی با این همه تجربه و سن و سال اسیر رنگ و لعاب دختر پیش پا افتاده ای مثل پریوش نمی شد (واقعا خجالت آوره)، اگر کتایون اینقدر پخمه و ساده لوح و سطحی نگر نبود، اگر روحی شخصیت محکم تری داشت و فرزندان خود را بهتر تربیت می کرد، شاید پریوش هم عاقبت بهتری داشت. به نظر من تمام شخصیت های داستان در شکل گیری شخصی مانند پریوش مقصر هستند نه فقط خود پریوش. بگذریم که غلط املایی هم زیاد داشت، به امید رمان های پخته تری از این نویسنده