نظر mitra.mh. 46 برای کتاب صبح به خیر هیولا

بسیار تاثیرگذار و تکان دهنده بود من از سرگذشت و ستمی که آن پنج نفر متحمل شده بودند خیلی متاثر شدم ساعتها به توحشی که در انسان نماهای آن عصر و دوره بود فکر کردم میتوانستند کنترل رفتارشان را بر عهده بگیرند اما به ویرانگری، خشم و جهل میدان تاخت و تاز داده بودند. هر چه با خود فکر میکنم که کلیسا که باید مکان امن و کشیش که باید مایه ی آرامش و مهر باشد و انجیلی که پیامبرش پیام آور مهرورزی وعدالت و مهربانی را می آموزد چرا باید کودکان بیگناه را مورد ضرب و شتم و آزار روحی و روانی قرار بدهد پاسخی قانع کننده برای خودم نمی یابم فرضا که سرزمینی را به جبر و قهر اشغال کردید و به ستم تسلط یافتید گناه کودکان بی دفاع چیست؟ یا در داستان دیگر، پدری که باید تکیه گاه و معتمد فرزند باشد چرا اینقدر سبعانه به فرزند خودش ستم و دست درازی میکند؟ اینها فقط به کودکی آن جنایتکاران بر نمیگردد بلکه به خالی بودن از معنویت، شرافت و انسانیت بر میگردد هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا آنچه این نامردمان با جان انسان میکنند.