نظر فریبا نوروزی برای کتاب صوتی بینوایان

این کتاب بسیار زیبا بود. بسیار خوب خوانش شده بود. بینوایان مانند شاهنامه است و اثری بسیار زیبا برای خوانندگان خود است. اثری که نویسنده با دخالت دادن جریانات سیاسی، دینی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی و درهم آمیختن هنرمندانه آن‌ها و همین طور به کارگیری شخصیت‌های متعدد و فضاهایی که در پس زمینه ذهن ساخته، توانسته نه فقط یک شاهکار ادبی بلکه یک اثر ماندگار بسازد. ویکتور هوگو در کتاب صوتی بینوایان از بدبختی و فلاکت شروع به گفتن می‌کند تا به گناه‌ها و دزدی‌های زیادی می‌رسد و زندگی چندین نفر را که در بدبختی دست و پا می‌زنند بیان می‌کند. ژان والژان از اول کتاب تا آخر عمر خودش همش فراری بوده و مجبور بود همش مخفیانه و در هراس زندگی کند. من وقتی به قسمت‌هایی که ژان والژان داشت فرار می‌کرد و خودش رو ازدست مامور ژاور نجات میداد واقعا استرس میگرفتم و وقتی که فرار می‌کرد و جان سالم به در می‌برد واقعا خوشحال میشدم. ولی برام خیلی جالب بود که چرا ژاور همش دنبال ژان والژان بود مگه این بیچاره ۱۹ سال زندان رو تحمل نکرده بود و با حکم قانون آزاد شده بود ولی این ژانر دست از سرش برنمی‌داشت. زندگی فقیرانه و بیچارگی کوزت نیز خیلی دردناک بود. مخصوصا اون موقع که در پیش خانواده تناردیه بود و مادرش هم مرده بود.