نظر Mahnaz teimoury برای کتاب دیوان محتشم کاشانی

دربا ره‌ی محتشم کاشانی ثم النراقی، با القاب سحبان العجم، مقلد ابن حسام، ملک الشعرا، یکی از معروف‌ترین و مشهورترین شعرای دوره صفوی است که در ادبیات پارسی و تازی (نظم و نثر) صاحب نام و مقام و در مکتب وی شاعران بسیاری از کاشان و غیر کاشان پرورش یافته‌اند. نیز اشعارش در سر تا سر ایران معروفیت خاصی یافته است به گونه‌ای که می‌توان وی را مشهورترین شاعر مرثیه گوی ایران دانست که برای اولین بار سبک جدیدی در سرودن اشعار مذهبی به وجود آورده است که همانند ستاره بی نظیری در آسمان ادب می‌درخشد که بستر و بهانه ناز و نازش هر ایرانی است. وی در قالب‌ها و موضوعات مختلف، اعم از قصیده، غزل، رباعی، قطعه، معما و لغز، ترکیب بند و ترجیع بند و مستزاد شعر سروده که بیانگر جایگاه والای وی در شعر و شاعری است، اشعاری که از ژرفای جان و سویدای دل برمیآید و در مستمع شور و حال پدید میآورد. به همین دلیل باعث شده است اصیل‌ترین و موثرترین اشعار را بسراید.