نظر A Sharif برای کتاب دیوان ناصر خسرو

دیوان ناصر خسرو یکی از برجسته‌ترین آثار شعر فارسی است که با زبانی استوار و محکم، اندیشه‌های فلسفی، عرفانی و انتقادی را بیان می‌کند. او شاعری متفکر و مصلح بود که از شعر به عنوان ابزاری برای آگاهی بخشی استفاده می‌کرد. **۱. محتوای فکری و انتقادی: ** ناصر خسرو اشعار خود را به دور از خیال پردازی‌های رایج آن زمان سروده و به نقد تزویر، جهل و فساد اجتماعی پرداخته است. او در کنار آموزه‌های دینی، مردم را به خردورزی و عدالت خواهی دعوت می‌کند. **۲. زبان و سبک: ** شعرهای او بیشتر خطابی، پر از حکمت و پندآموزی‌اند و برخلاف شاعران هم دوره اش، کمتر به عشق و توصیف طبیعت پرداخته است. این باعث شده که اشعارش گاهی خشک و کمتر لطیف به نظر برسند. **۳. تأثیرپذیری از باورهای اسماعیلی: ** ناصر خسرو به عنوان یک داعی اسماعیلی، مفاهیم مذهبی و فلسفی را در شعرهایش گنجانده که این امر برخی مخاطبان را محدود کرده است، اما از سوی دیگر به شعرهای او عمق و معنا داده است. **نتیجه: ** دیوان ناصر خسرو اثری پرمغز و اندیشمندانه است که بیشتر جنبه تعلیمی و انتقادی دارد. هرچند ممکن است سبک او برای برخی خوانندگان خشک و کم احساس به نظر برسد، اما از نظر فکری و اجتماعی، یکی از مهم‌ترین دیوان‌های شعر فارسی محسوب می‌شود.