نظر مصطفی دیلمی برای کتاب زندگی پس از مرگ

زندگی پس از زندگی توسط ریموند مودی تجربیات نزدیک به مرگ (NDE’s) را بررسی می کند. مودی در طول صحبت های خود با چندین نفر که این تجربه ها را گزارش کرده اند، چندین مقایسه جالب انجام داده است. همچنین شایان ذکر است که او گزارش های مشابهی را در کتاب مقدس، فیلسوفان یونان باستان مانند افلاطون و کتاب مردگان تبتی یافته است. افرادی که مودی با آن ها مصاحبه کرد آمریکایی های عادی بودند. بسیاری از آن ها ظاهری از یک موجود سبک و کاوشگر و سؤالات غیرکلامی را درست قبل از لحظه ای شدید گزارش کردند که در آن این موجود، دیدی پانوراما از زندگی را به فرد ارائه می دهد. برای شخص واضح است که موجود از قبل از زندگی فرد مطلع است و به اطلاعات بیشتری نیاز ندارد. تنها قصد او برانگیختن تأمل است. افرادی که با آن ها مصاحبه شدند نیز پس از بازگشت از تجربه خود دچار تغییر اساسی در نگرش شدند. در چند لحظه اول پس از مرگ، میل شدیدی برای بازگشت به بدن و پشیمانی شدید از مرگ وجود دارد. اما هنگامی که فرد در حال مرگ به عمق خاصی در تجربه خود می رسد، نمی خواهد برگردد و حتی ممکن است در برابر ایده بازگشت به بدن مقاومت کند. این امر به ویژه برای کسانی که با وجود نور مواجه شده اند صادق است. مردی گفت که هرگز نمی خواستم حضور این موجود را ترک کنم. و برخی استثناها برای این تعمیم وجود دارد، اما آن ها فقط ظاهری هستند، نه واقعی. چندین زن در زمان تجربه خود، مادران کودکان خردسال بودند و گزارش دادند که اگرچه ترجیح می دادند در جایی که هستند بمانند، اما احساس می کردند که موظف هستند برای بزرگ کردن فرزندان خود بازگردند