کتابی پر از ایده و نظر؛ ایده‌هایی برای اتدیشیدن و نوشتن و گفتن. یکی از مواردی که قابل توجه است تشابه نگرشی است که نشات گرفته از تشابه فرهنگی این دو کشور می‌باشد؛ از جمله دلتنگی برای بازی در کوچه و خیابان. کودکان دهه پنجاه و شصت بازیهای کودکانه داخل کوچه را فراموش نکرده‌اند و همواره جز خاطرات بیادماندنی است که در دورهمی‌ها بازگو می‌شوند اکنون که به کودکانمان اجازه نمی‌دهیم در کوچه و محله بازی کنند چون از نبود امنیت می‌ترسیم و چه خوب الیف شافاک به این موضوع در جای جای کتابش پرداخته است. امنیت مهمترین شاخص رفاه اجتماعی است و نبود آن در جامعه، منجر به تزلزل فکری و در نهایت انحطاط نوع بشر خواهد شد. چه خوب بود اگر در هر کوچه و خیابان دوربینهای مدار بسته تعبیه میشد تا کودکانمان با فراغ بال جست و خیز کنن و با همسالانشان در زیر نور خورشید اسباب بازی هایشان را به هم قرض بدهند و بعد دعوا کنن و بعد آشتی و دوباره این چرخه تکرارشود...
حتما کتاب روبخونید بخصوص افرادی که میخوان بنویسن
ممنون از کتابراه
حتما کتاب روبخونید بخصوص افرادی که میخوان بنویسن
ممنون از کتابراه