نظر فاطمه کوشکی برای کتاب بدن فراموش نمی‌کند

امروز کتاب را تمام کردم. این کتاب از دردهایی میگوید که ریشه و منشا آن ها برای خیلیها قابل درک و دریافت نیست ولی با روشهایی کم هزینه می توان در رفع و بهبود آن ها کمک کرد. چقدر اهمیت مدرسه و فعالیتهای جمعی مثل گروه سرود و تئاتر و موسیقی و ورزش در مدارس برای رفع مشکلات روانی و ارتقا سلامت روان دانش آموزان گوشزد شده است. من معلمی هستم که گاها ساعات ورزش بچه ها را به عنوان ساعت جبرانی گرفتم هرچند بچه ها غرولند کردند؛ الان تاثیر ورزش نه تنها به دلیل لذتبخش بودنش بلکه به مثابه یک روش درمانی برای کودکان آسیب دیده برای من حائزاهمیت است. چرا فعالیتهای گروهی در ذهنمان تثبیت میشوند و به عنوان یک خاطره ماندگار هر زمان آن را بازگو میکنیم؟ چرا عضویت در گروه سرود، حتی به عنوان عضو کوچک، به ما ارزشمندی میداد و در میانسالی از آن گروه سرود همچنان یاد می کنیم؟ چون اینها بخشهای معنادار و خلاقانه و لذت بخش مدرسه هستند. ایکاش زمانی می رسید نظام آموزشی فقط به سلامت روان متمرکز میشد چونکه با سلامت روان، علم و دانش به طرز مطلوبتری اکتساب می شود. کتاب حاضر برای بزرگسالان قابل درک است چون کاملا مستدل و با بیانی شیوا و رسا ارائه و مهمتر ترجمه شده است. پیشنهاد می شود همه بزرگسالان به ویژه کسانیکه درتعامل با کودکان و جوانان هستند، این کتاب را با دقت مطالعه کنند. باشد که راهگشایی برای جامعه خود باشیم. با تشکر از کتابراه