نظر نورا زیرکی برای کتاب صوتی وقتی نیچه گریست

اینکه از تاریخ شناسی به علاوه تخیل استفاده شده بود جذاب بود بخصوص اینکه می‌تونستید با سرچ عکس یا نامه‌ها رو در گوگل پیدا کنید. داستان از جذابیت نسبی برخوردار بود بطوری که هنگام فشار قفسه سینه دکتر بروگر خواننده هم دقیقا همان حس را تجربه می‌کرد اما در مورد ۲ فصل انتهایی که هیپنوتیزم و رهایی بود شاید خوب پردازش نشده بود و سطحی بود و اعمال همان حس در خواننده ایجاد نشد. استفاده از اساطیر و در مقابلش موضوع آزادی انتخاب و حس رهایی در مقابل اسارت فکری و ذهنیت قربانی کمی ناسازگاری دارند از طرفی فرد در طول داستان تهییج میشه که به کشف بزرگی برسه و در اخر به نتیجه‌ای غیر پیچیده در علم روانشناسی میرسه که حدودا هر انسانی حداکثر تا سن ۲۲ یا ۲۱ سالگی انها را از سر گذرانده و این کمی دلسرد کنندس. گرچه نویسنده به اثاری چون منم زرتشت و یادداشتهای زیرزمین اشاره کرده ولی نتونسته خود را به عمق و مفهوم این دو کتاب نزدیک کند.