نظر سما جعفری برای کتاب چای سرد

اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد و البته حس بدی بهم داد، تکرار سرد شدن چای در طول داستان بود. شاید یک الی دو بار اشاره کافی بود تا نویسنده انتخاب عنوان کتاب رو توجیه کنند، نه بارها... چون خیلی توی ذوق میزد. اصرار مرتضی برای گناهکار بودن امیر و سعی در مجرم نشون دادن او من رو بهش مشکوک کرده بود ولی اصلا نمیتونستم ماجرا رو حدس بزنم. یکی دیگه از افرادی که من بهشون شک داشتم، بهار بود که اون هم با وجود نفرتش از مهشید بیگناه بود. نویسنده خیلی خوب تونسته بود داستان جنایی معمایی بنویسه و ذهن مخاطب رو به چالش بکشه. اگرچه به نظرم داستان باید طولانی‌تر میشد و کمی هم خواننده رو بیشتر سردرگم میکرد و منتظر میذاشت. اما اشاره به عذابی که زندگی با یک شخص شکاک به آدم میده رو خوب نشون داد، بعضی از دوستان در نظرات گفته بودند مگه میشه کسی همسر شکاکش رو که اینقدر آزارش میده دوست داشته باشه، گرچه موافقم که همچین دوست داشتنی اشتباهه ولی متاسفانه خیلی دیدم افرادی رو که زندگی وحشتناکشون با همسر بداخلاق رو تحمل میکنند، به این دلیل که طرف مقابلشون رو دوست دارند و البته که من هم اصلا همچین عشقی رو قبول ندارم، اما چیزی که نویسنده در داستان نشون داده وجود داره و واقعیته، یک واقعیت خیلی زشت...