کتاب «مهمانی تلخ» از سیامک گلشیری برای من تجربهای متفاوت بود. داستانش از همان ابتدا با فضایی مرموز و کمی ترسناک شروع میشود و تا آخر مخاطب را با خود میبرد. چیزی که در این کتاب خیلی برایم جالب بود، فضاسازی فوقالعادهاش بود. طوری که حس میکردم خودم در آن مهمانی عجیب حضور دارم. نثر کتاب روان است و همین باعث میشود که خواندنش راحت و جذاب باشد. گلشیری توانسته با دقت خاصی حس تعلیق را در داستان نگه دارد، به طوری که مدام میخواستم بدانم قرار است چه اتفاقی بیفتد. شخصیتها هم واقعی و باورپذیر بودند و به نظرم این یکی از نقاط قوت داستان بود.
البته یک ایرادی که برایم وجود داشت، این بود که در بعضی بخشها داستان کمی کشدار میشد و ریتمش کند میشد. همچنین پایانبندی داستان به نظرم خیلی باز و مبهم بود. راستش انتظار داشتم کمی واضحتر جمعبندی کند. با این حال، «مهمانی تلخ» را دوست داشتم و اگر کسی به داستانهای رازآلود و معمایی علاقه دارد، حتماً پیشنهاد میکنم این کتاب را بخواند
البته یک ایرادی که برایم وجود داشت، این بود که در بعضی بخشها داستان کمی کشدار میشد و ریتمش کند میشد. همچنین پایانبندی داستان به نظرم خیلی باز و مبهم بود. راستش انتظار داشتم کمی واضحتر جمعبندی کند. با این حال، «مهمانی تلخ» را دوست داشتم و اگر کسی به داستانهای رازآلود و معمایی علاقه دارد، حتماً پیشنهاد میکنم این کتاب را بخواند