نظر فرزانه احمدی برای کتاب صوتی رستاخیز

اسم جالبی داشت، رستاخیز! دیمیتری نماینده ی وجدان بشریت بود و ماسلوا و رنج های او حاصل گناه و معصیت دیمیتری. کنشها کم بودند و مکالمات ویژگیهای افراد را عیان می ساختند. در جریان مکالمات، سؤالات فلسفی و توجه به چیستیها و چرایی ها بیان میشدند و علاوه بر بیان جهان بینی نویسنده، ذهن مخاطب را به کنکاش وا می داشتند. اوضاع اجتماعی، وضع فلاکت بار زنان و طبقات فرودست، تراژدی خونبار استثمار بشر، فساد اداری، اصلاحات ارضی و پیامدهای آن، موضوع خدا و دین. بشر و رنجها و احساسات او مطالب مورد بحث بودند. اوج هیجان داستان و هنر نویسندگی، در شب حادثه بود. عید پاک، دعا و آراستگی و سپس گناه و سیاهی. شب، تاریکی، صدای وحشتناک شکستن یخهابرروی آب، مه و جدال و کشمکش درونی دیمیتری برای انجام عمل حرام و آزمندی گرگ حریص و طغیانگر نفس وی به زیبایی بیان شده بودند اما پس از عمل حرام، در کنار همه ی این عوامل، هلال باریک و وارونه ای از ماه در میان ابرهای تیره، گویای این مهم بود که در اوج تیرگی و ظلمت باریکه راه نور و امیدی نیز وجود دارد. توصیفها دقیق بودند و بیان حالات کوتاه، اما تآثیر گذار و جذاب. به عنوان مثال اندوه و گریه ی ماسلوا پس از محکومیت و تلاش نافرجام او برای اثبات بی گناهی، خبری و کوتاه بود اما بغض را در گلو میشکست و مخاطب را به گریه وامیداشت، گویی این ستم در حق ما رواشده بود و سنگینی آن با تمام وجود لمس میشد. این اثر به ما میگفت، ستم نکنیم، قضاوت ممنوع، خلافکاری موروثی نیست و نابرابری اجتماعی و ستم زمانه انسانها را تغییر میدهد. نویسنده هوشمندانه در جریان مکالمات نکات حکمی و اخلاقی جالبی را دیکته میکرد، عرفان را میستود، اشرافیت را زیر سوال میبرد و لایه های مخفی نهاد بشرراحلاجی میکرد و ایثار و از خود گذشتگی را می ستود. راوی هم عالی!!!!