نظر عارف محبی برای کتاب در جستجو

داستان «در جستجو» به ماجرای قتل دو دختر جوان از زاویه‌ی دید مأمور بررسی پرونده می‌پردازه. از نظر تکنیکی باید این کار رو در دسته‌ی آثار جنایی [≈ مهیج، تریلر، پلیسی] قرار بدیم امّا نقاط ضعف بسیار زیاد اثر، مانع از این می‌شه که بتونیم به عنوان یه داستان خوب در این ژانر به خاطر بسپاریمش. غلط‌های املایی و انشایی، چرخش زمان فعل، دایره‌ی محدود لغات، تکرار اسامی، جمله‌بندی اشتباه، سِیر خطی ماجرا، لو رفتن داستان در بدو رویارویی پلیس و منشی، شخصیت‌های منفعل، عدم وجود دیالوگ‌های موثر، اصرار به پذیرش صحت یافته‌های بهمن، افعال و صحنه‌های تکراری، ارائه‌ی تصویر کلیشه‌ای و حتی ضعیف‌تر از کلیشه از پلیس و بسیاری از خطاهای ساختاری دیگه باعث ضعف ایده‌ی خام -که ایده‌ی بدی نبوده- شدند. پایان داستان به گذشته‌ای که از شخصیت‌ها ترسیم کرده بود می‌اومد امّا نکته این‌جاست که خودِ اون گذشته کاملا بی ربط و نابه‌جاست! درمورد مشاغلی که مستقیم با جان انسان‌ در ارتباطه، اجبار خانواده نمی‌تونه نقشی داشته باشه؛ اگه آدمی انقدر ترسو باشه که حتی جواب دادن به شماره‌های ناآشنا یا باز کردن سر صحبت با دیگران براش سخت باشه، اصلا پاش به دایره‌ی جرم آگاهی باز نمی‌شه؛ چه برسه به این که مسئول رسیدگی به همچین پرونده‌ای بشه. به نظرم بهتر بود نویسنده پیش از نگارش، تصورات خودشون از این شغل رو کنار می‌ذاشتن و تحقیق میدانی انجام می‌دادن