نظر سما جعفری برای کتاب صوتی آهنگ عشق

داستان زیبایی داشت، اگرچه موضوع آن تکراری و کلیشه‌ای بود، ولی داستان‌پردازی نویسنده را دوست داشتم. اوایل قصه جذابیت بیشتری داشت و بعد کم کم اتفاقاتی افتاد که برای من خیلی کشش ایجاد نمیکرد. سرعت روند داستان هم در ابتدا کند بود و نویسنده خیلی به حالت تهوع‌ها و کنایه‌های مادر شوهر پرداخته بود، اما بعد از آن مثلا در قسمت فراموشی مریم، همه چیز انگار سرعت بیشتری گرفت. رفتارهای مریم به نظر من اصلا طبیعی نبود و رها کردن همسرش بدون این که چیزی از واقعیت بدونه، عجیب بود. همسرش از چیزی اطلاعی نداشت چون همه چیز رو از او پنهان کرده بودند. اما عجیب‌تر این که همسر مریم به اون در هیچ مورد حق نمیداد، اما با شنیدن ماجرای فراموشی او، از این رو به اون رو شد. شخصیت‌های افسانه و فرزانه یکباره در میانه‌ی کار رها شدند و بهتر بود مریم، سراغی از اونها میگرفت، لااقل برای تشکر... رها کردن شخصیتها و نامعلوم بودن سرنوشت و شرایط اونها واقعا اشتباه بزرگی در داستان‌نویسیه. گویندگی خیلی بی‌احساس و خالی از هرگونه درک و همذات پنداری با شخصیت اصلی قصه و سایر شخصیتها بود. از اونجا که شخصیت اصلی دختر بود، شاید یک راوی خانم بهتر میتونست حس شخصیت مریم رو به شنونده منتقل کنه.