اول از همه بگم که یه تبریک و دست مریزاد به آقای امین فرد میگم. ایشون مسئولانه دست به این ژانر بردن و می‌دونستن که صرفا ذهن خلاق برای نوشتن ژانر فانتزی کافی نیست. وقتی کتاب رو میخوندم کاملا میتونستم بفهمم که نویسنده برای نگارش کتاب به تاریخ و اساطیر تمدنای مختلف مراجعه کرده. با این وجود هیچ اثری بی عیب نیست. حقیقتا در خیلی از جاها در توصیفات مکان زیاده روی میشد و باعث میشد نخوام روی اونا تمرکز کنم و در نسخه صوتی یهو به خودم میومدم و میدیم یه بخش مهم رو از دست دادم. در واقع بعضی از توصیفات تکراری هم بودن. بجاش توصیف چهره‌ها خیلی کم بود بجز آور که تمام و کمال توصیف شده بود. من تازه آخر کتاب فهمیدم که دگار موهاش مشکیه (هرچند تصور خودمم همون بود). شخصیت‌هایی که دگار خاطراتشون رو میدید که کلا هیچی درباره ظاهرشون گفته نشده بود، حالا میشد مثلا یجا کاراکتر تو آب یا آینه تصویر خودشو ببینه و اونجا نویسنده اون فرد توصیف کنه. کاملا متوجهم که دگار و آگیرا هردو درونگرا هستن اما این حجم از مرموز بودنشون برای خواننده نباید اتفاق میوفتاد. آگیرا که تا لحظه آخر فقط به عنوان یه شخصیت متفکر باقی موند نه بیشتر و دگار هم که انگار تازه پردازشش از وقتی که با سرندا تنها شدن شروع شده بود. رابطه دو برادر هم واقعا خیلی خشک بود و به من حتی حس دوتا همکار رو هم منتقل نمیکرد، بعضی جاها حس میکردم این دوتا غریبه هستن و اهدافشون اونا رو بزور کنار هم نگه داشته. رابطه دگار با سرندا خیلی صمیمی تر بود. البته من تهش نفهمیدم این حجم از صمیمیت حالت برادرانه داره یا قراره به عشق ختم بشه؟ (بهرحال این هم یه مجموعه‌ست و نباید انتظار داشت همه چیز تو جلد یک باشه)
ولی در کل این کتاب واقعا عالیه و به هیچ وجه از دستش ندید
ولی در کل این کتاب واقعا عالیه و به هیچ وجه از دستش ندید