به نظرم “بانوی طبقه بالا” کتابی بود که با وجود سادگی، توانست من را حسابی درگیر خودش کند. داستان با روایتی آرام شروع می‌شود، اما خیلی زود وارد فضایی می‌شود که پر از راز و سوال است. شخصیت‌ها، به خصوص خود بانوی طبقه بالا، خیلی مرموز طراحی شده‌اند و همین باعث می‌شد در هر فصل منتظر باشم ببینم چه چیزی قرار است فاش شود. از همان لحظه‌های اول می‌فهمی که همه چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست، و این حس تعلیق و معما تا پایان کتاب ادامه دارد.
نکته‌ای که برای من خیلی جالب بود، این بود که نویسنده توانسته در عین اینکه داستان پیچیدگی زیادی ندارد، مخاطب را با چند پیچش غیرمنتظره غافلگیر کند. این پیچش‌ها نه خیلی بزرگ بودند که غیرواقعی به نظر برسند و نه خیلی کوچک که تأثیری نداشته باشند؛ دقیقاً در حدی بودند که داستان را جذاب نگه دارند.
روایت صوتی نسرین رضایی هم به جذابیت داستان خیلی کمک کرد. صدای او به قدری دلنشین بود که انگار خود شخصیت‌ها با من حرف می‌زدند. به‌خصوص وقتی که حس مرموز یا ترسناک داستان بیشتر می‌شد، لحن او این حس را قوی‌تر منتقل می‌کرد. گاهی احساس می‌کردم واقعاً در همان خانه مرموز زندگی می‌کنم و با ملیسا دارم همه چیز را کشف می‌کنم.
پایان داستان هم به نظرم خوب بود. بعضی کتاب‌ها وقتی تمام می‌شوند، آدم حس می‌کند چیزی کم دارد یا پایان‌بندی خیلی سرسری بوده، اما اینجا همه چیز به خوبی جمع شد. شاید خیلی شوکه‌کننده نبود، اما منطقی بود و حس می‌کردم داستان به جایی رسیده که باید برسد.
در کل، این کتاب برای من تجربه‌ای متفاوت بود. شاید خیلی عمیق یا پر از پیام خاص نباشد، اما به نظرم یکی از آن داستان‌هایی است که وقتی شروع می‌کنی، نمی‌توانی زمین بگذاری و تا آخر مشتاقی بدانی چه می‌شود.
نکته‌ای که برای من خیلی جالب بود، این بود که نویسنده توانسته در عین اینکه داستان پیچیدگی زیادی ندارد، مخاطب را با چند پیچش غیرمنتظره غافلگیر کند. این پیچش‌ها نه خیلی بزرگ بودند که غیرواقعی به نظر برسند و نه خیلی کوچک که تأثیری نداشته باشند؛ دقیقاً در حدی بودند که داستان را جذاب نگه دارند.
روایت صوتی نسرین رضایی هم به جذابیت داستان خیلی کمک کرد. صدای او به قدری دلنشین بود که انگار خود شخصیت‌ها با من حرف می‌زدند. به‌خصوص وقتی که حس مرموز یا ترسناک داستان بیشتر می‌شد، لحن او این حس را قوی‌تر منتقل می‌کرد. گاهی احساس می‌کردم واقعاً در همان خانه مرموز زندگی می‌کنم و با ملیسا دارم همه چیز را کشف می‌کنم.
پایان داستان هم به نظرم خوب بود. بعضی کتاب‌ها وقتی تمام می‌شوند، آدم حس می‌کند چیزی کم دارد یا پایان‌بندی خیلی سرسری بوده، اما اینجا همه چیز به خوبی جمع شد. شاید خیلی شوکه‌کننده نبود، اما منطقی بود و حس می‌کردم داستان به جایی رسیده که باید برسد.
در کل، این کتاب برای من تجربه‌ای متفاوت بود. شاید خیلی عمیق یا پر از پیام خاص نباشد، اما به نظرم یکی از آن داستان‌هایی است که وقتی شروع می‌کنی، نمی‌توانی زمین بگذاری و تا آخر مشتاقی بدانی چه می‌شود.