نظر Mahnaz teimoury برای کتاب بوف کور

خب باید گفت رمان بوف کور که به عنوان مهم‌ترین اثر ادبیات نوین ایران شناخته می‌شود، داستانی پرارزش درباره از دست دادن و افول روحی است. این اثر بی نظیر صادق هدایت، پر از نمادهای قوی و تصاویر وحشت آور و سورئالیستی است که نگرانی و ناامیدی یک مرد جوان را پس از از دست دادن یک عشق مرموز به تصویر می‌کشد. هر چه نویسنده به سمت جنون پیش می‌رود، خواننده بیشتر در گرداب شن تیره‌ی هدایت نسبت به وضعیت متأسف انسانی گیر می‌افتد. و بوف کور که به عنوان برترین مخلوق از صادق هدایت شناخته می‌شود، به گفته بسیاری، مهم‌ترین اثر ادبی قرن گذشته در ایران محسوب می‌شود. این اثر در ظاهر داستانی درباره عشق محکوم به فنا است، اما هرچه که ورق می‌زنید، حقایق عمیق تری بروز می‌دهد و خواننده به زودی متوجه می‌شود که این کتاب چیزی بیشتر از یک داستان عاشقانه است. این اثر با آثار کافکا، ریلکه و پو مقایسه شده است، اما در نهایت به عنوان یک اثر منحصر به فرد در نظر گرفته می‌شود. سبک نوشتاری صادق هدایت در کتاب بوف کور، با کیفیت سوررئال و رویاگونه‌ی آن مشخص می‌شود و استفاده‌ی او از تصاویر زنده و اغلب آزاردهنده، تجربه‌ی خوانشی قدرتمند و فراموش نشدنی را ایجاد می‌کند. تصاویر رمان هم زیبا و هم هولناک است و این قدرت را دارد که احساساتی قوی را برانگیزد و تاثیری ماندگار بر خوانندگان بگذارد.