نظر آتریسا باقری برای کتاب سایه‌های میان ما

یکی از قشنگ‌ترین رمان‌هایی بود که خوندم البته شاید هرکسی از این سبک تخیلی خوشش نیاد ولی واقعا به نظر من قشنگ بود و ترجمه روانی هم داشت که باعث میشد بهتر داستان رو درک کرد و در اون غرق شد؛ یکی از معدود داستان‌هایی بود که هیجانت رو کنترل میکرد و با داستان همگام میشدی و کنجکاوت میکرد با هر پاراگراف برای قسمت بعدی؛ این قسمت واقعا باعث شد همزادپنداری کنم با شخصیت اصلی (آلساندرا): ناگهان دیگر احساس نمیکنم به شالی که دور شانه هایم پیچیده‌ام احتیاجی داشته باشم؛ گرم و خیلی خوشحالم، در گذشته شخص دیگری بود که چنین احساسی در من ایجاد کرده بود، کسی که کاری کرده بود احساس کامل بودن، دیده شدن و مورد توجه واقع شدن داشته باشم...