نظر رضا عابدین پور برای کتاب من کیستم؟ و آن وقت چند نفر؟

این کتاب یکی از اون کتابای فلسفی و روان شناختیه که هم برای آدمای حرفه‌ای تو این زمینه جالبه و هم برای کسایی که تازه می‌خوان با این موضوعات آشنا بشن. نویسنده تو این کتاب تلاش کرده به سوالای اساسی زندگی مثل "من کیم؟ "، "هویتم چیه؟ " و "چطور به جهان اطرافم معنا می‌دم؟ " جواب بده. نکته جذابش اینه که این سوالای عمیق رو به زبون ساده و کاربردی توضیح داده، طوری که همه بتونن درکش کنن. از نکات مثبت کتاب، یکی اینه که پرشت خیلی خوب تونسته بین فلسفه، روان شناسی و علم پیوند ایجاد کنه. انگار این کتاب یه پل زده بین این سه تا حوزه و سوالای پیچیده رو با مثالای روزمره توضیح داده. مثلا وقتی درباره ذهن و مغز حرف می‌زنه، فقط به تئوریای علمی بسنده نمی‌کنه، بلکه با استفاده از داستانای واقعی و تجربیات روزمره، اونا رو ملموس تر می‌کنه. این سبک باعث می‌شه کتاب سنگین یا کسل کننده نشه، حتی اگه فلسفه برات جدید باشه. نکته مثبت دیگه اینه که پرشت به جای اینکه جوابای قطعی بده، بیشتر تلاش می‌کنه خواننده رو به فکر بندازه. این ویژگی باعث می‌شه بعد از خوندن کتاب همچنان ذهنت درگیر باشه و حس کنی تو یه گفت وگوی عمیق شرکت کردی. اما اگه بخوایم به نکات منفی کتاب اشاره کنیم، شاید یکی از ضعف هاش این باشه که تو بعضی جاها احساس می‌کنی نویسنده خیلی موضوع رو طولانی کرده. انگار داره یه ایده ساده رو با کلمات پیچیده تر یا توضیحات اضافی بیان می‌کنه. این ممکنه برای بعضی خواننده‌ها حس خسته کننده‌ای ایجاد کنه. یه ایراد دیگه اینه که بعضی از مفاهیم کتاب بیشتر برای مخاطبای غربی و فرهنگ اونا ملموس تره. همچنین، گاهی اوقات کتاب بین مباحث مختلف زیادی پرش داره. در کل یه کتابیه که ارزش خوندن داره.