نظر MohiSalahshoor برای کتاب کلیات دیوان سعدی

منت خدای را عزوجل کہ طاعتش موجب قربت است و بہ شکر اندرش مزید نعمت ھرنفسی کہ فرو میرود ممد حیات است و چون برمی آید مفرح ذات پس در ھر نفسی دو نعمت موجود است و بر ھر نعمتی شکری واجب از دست و زبان کہ برآید کز عھدہ شکرش بہ درآید؟ خداروشکر بہ خاطر وجود نعمتی مثل جناب سعدی شیرازی کہ چنین شاھکاری در ادبیات ایران زمین بہ یادگار گذاشتہ بہ طوری کہ بعد از گذشت قرن ھا و با وجود شکوفایی ادبیات در دیگر ملت ھا و غنی شدن آثارشون ولی باز ھم ادبیات ایران در شمار بهترین ھاست اون ھم بہ خاطر کسانی کہ یکی از اون ھا سعدی شیرازیہاز زحمات گرد آوردندہ ھم سپاسگزارم کہ این کتاب رو انقدر دقیق و روان گردآوری کردند خستہ نباشید