نظر سپیده دادگر مقدم برای کتاب نوازنده نابینا

رمان قشنگی بود نثر روان و شیوا به تصویر کشیدن دنیا از دیدگاه یک نابینا، نشان دادن سختی ها و مشکلات افراد نابینا، چرا که قبل تر فکر میکردم افرادی که ذاتا نابینا هستند توقعی در همان حد خودشان از زندگی دارند اما متوجه شدم متاسفانه این کمبود می تواند خیلی برایشان عذاب آور باشد و این کتاب خواننده را آگاه میکند تا هنگام مواجه با این افراد به درستی رفتار کند اینکه چطور یک فرد نابینا از انواع حواس دیگر برای شناخت طبیعت استفاده می کند برایم خیلی جالب بود شخصیت دایی ماکسیم و که همیشه همراه پتر بود و سوالهای پتر رو با حوصله فراوان و به صورت قابل درک پاسخگو بود مخصوصا زمانی ک رنگها رو توصیف میکرد خیلی دوست داشتم همه ما به یک دایی ماکسیم نیاز داریم خواننده در هنگام خواندن این رمان به زیبایی های زندگی که ناخواسته در پس زمینه قرارگرفته توجه می کند و متوجه میشود که همیشه بد از بدترم هست چ خوب است که از دل همین بدی ها و سختی ها و مشکلات به خوبی ها بنگریم و آنهارو شکوفا کنیم تنها نکته ی منفی که کمی حوصله سر بر هست استفاده زیاد از استعاره و کش دادن موضوع است