نظر م.ح برای کتاب پسر بچه سر راهی

سلام. با سپاس از کتابراه. این رمان جالب با ترجمه بی نظیر جناب دکتر هاشمی را از چند بعد، باید بررسی کرد. بعد اول، روانشناسی برخورد با کودکان و به طورکلی فرزندان است که در جای جای این کتاب، نمود دارد. مهر مادر خوانده شخصیت اصلی داستان و در ادامه سرپرست وی، از دید یک کودک به خوبی نشان داده شده است که چگونه باعث ایجاد حس آرامش و اعتمادبه نفس در کودک می شود. سرپرست کودک که یک موسیقی دان دوره گرد است، به خوبی با الفبای برخورد با کودکان آشناست و البته تنبیهات جزئی وی، باتوجه به رفتار بزرگ منشانه اش، قابل چشم پوشی است. نکته دیگری که بعد از خواندن این کتاب، به آن واقف می شوید این است که گاهی اوقات که ازکنار متکدیان خیابانی (نه معتادان) وکودکان کار می گذرید، کمکی هرچند ناچیز به آن ها بکنید و هر زمان قصد کار خیر و خیرات دارید، آن را مستقیم به دست خود نیازمند برسانید. بنده گاهی اوقات به نوازندگان خیابانی برخورد کرده ام و کمک مالی هم برایشان نموده ام ولی هیچ وقت توقف نکرده بودم تابه هنرشان گوش دهم، بعد ازخواندن این کتاب، ازحالا به بعد، حتی برای دقایقی اندک، تشویقشان می کنم و در حد بضاعتم کمک مالی می کنم. چقدر خوب است که به هرطریقی که می توانیم، گاهی اوقات دست نیازمندان رابگیریم. دراین کتاب، شخصیت اصلی داستان، طوری تربیت شده است که حتی در بدترین شرایط مالی و گرسنگی زیاد، باز هم حاضر به دزدی نیست و این هم یک نکته تربیتی واخلاقی مهم است که باوجود کودک بودن، بازهم برای تامین معاش زندگی اش، کار می کندو به دسترنج دیگران، چشم ندارد. درپایان داستان، کسانی راکه به هرطریقی درهر دوره ای از زندگی اش، به او کمکی هرچند اندک کرده بودند، از یاد نمی برد وبه نیکی، محبت همه شان راجبران می کند. من این کتاب را خواندم و درس های زیادی از اخلاق و انسانیت گرفتم.