نظر سما جعفری برای کتاب پشت درهای بسته

من کتابهای دیگه‌ای هم در ژانر جنایی_روانشناسی خونده بودم و به نظرم این نویسنده با این که موضوع خوبی رو انتخاب کرده بود، اما انگار مهارت رقبای خودش رو در این زمینه نداره. ابتدای کتاب خیلی گنگه و‌ای گنگ بودن بیش از حد طولانی میشه، بعد از اون هم که ماجراهایی که بین زن و مرد اتفاق میفته خیلی کشدار و طولانی میشه، در مقابل پایان قصه خیلی کوتاهه و فقط اتفاقات خیلی سریع توضیح داده شده و کاش بیشتر بهش پرداخته میشد. لااقل اونقدری که وقت گذاشته شده برای پرداختن به اتفاقات توی خونه، پایان رو هم با جزئیات بیشتر مینوشتند. یا شخصیت استر که از اول به همه چیز شک داشت و حتی در بعضی موقعیتها رفتارهایی از روی بدجنسی داشت، فقط در آخر به رنگ اتاق میلی اشاره کرد، در حالی که به نظر میرسید به موارد بیشتری مشکوک شده باشه. انگار که تناقضهای زیادی داشت، گاهی هم سعی در کمک کردن داشت، گرچه با وجود اونهمه کنجکاوی، هیچ کار خاصی هم برای کمک نکرد. با همه‌ی این‌ها، جو رمان بسیار تلخ و سیاهه و واقعا هم تاثیرش رو روی خواننده میذاره، برای من که خیلی عذاب‌آور بود، اما ایراداتی که گفتم هم بهش وارد هست.