نظر عارف محبی برای کتاب آپارتمان پاریس

اینکه تا آخر کتاب خوندم فقط و فقط بخاطر این بود که بفهمم چه اتفاقی اول داستان افتاد، ولی کاش وقتم و هدر نمی‌دادم. داستان با یه معمای جذاب شروع شد اما نه جذاب ادامه پیدا کرد نه تموم شد. داستان قوی نبود و بنظر میاد ضعف ترجمه هم داشت چون یه جاهایی ترجمه روانی نداشت. نوشته منسجم بود ولی انگار اولین نوشته یه نویسنده بوده باشه همونقدر سطحی بود و با اینکه داستان بدی نداشت اما نتونست جذبم کنه نه داستانش نه شخصیت‌ها با هیچکدوم نتونستم ارتباط بگیرم. میتونم بگم شخصیت پردازی خیلی بدی داشت، قلم نویسنده و داستان پردازی غیر حرفه‌ای‌اش هم به موضوع خوبش چیره بود که شاید قسمتیش هم بخاطر ضعف ترجمه باشه. در کل رمان حوصله سر بری برام بود، پیشنهاد نمیکنم
اشکال اکثر کتابهای فعلی اینه که سوژه پردازیشون ضغیفه. اول کتاب عالیه ولی آخر کتاب خیلی ضعیف تموم میشه و انتطارات خواننده رو برآورد نمیکنه. با هیجان کتابو میخونیم به آخرش که میرسیم همه چی قاطی هم میشن. انگیزه‌ها ضعیف، آخر داستان عادی و افراد همه گم و گور میشن. سانسور کتابا زیاده. قسمت قسمت بودن کتابا وضوح داستانو کم میکنه. هی باید عقبگرد کنیم چند بار موضوعات قبلیو بخونیم تا در جریان داستان قرار بگیریم. اگه از آخر شروع کنیم به اول داستان بریم بهتر میفهمیم. توالی داستانا خوب نیس. آخر داستانو اولش میفهمیم اولشو آخرش. روانی قلم نویسندگان قوی‌ای مثل برونته‌ها و آگاتا کریستی و... رو نداره. نمره از ۵، ۳ میدم من