نظر سما جعفری برای کتاب صوتی لالایی نیروانا

این کتاب مجموعه‌ای از داستانهای کوتاه به قلم شیوای آزاده جمشیدپور و به گویندگی خود ایشان هست. اکثر این داستانها خیلی غم‌انگیز و سیاه بودند، ولی در عین حال دلنشین.. من از داستان تقصیر من بود خیلی خوشم آمد. بعضی اصطلاحات برای کسانی که خوزستانی نیستند، شاید نامانوس باشند و متوجه معنی آن نشوند. مثلا این که میگویند کسی را آل ببرد.. شاید بهتر بود یک سری توضیحات در انتهای داستانها در باره‌ی این گونه اصطلاحات داده میشد. ظاهرا خود نویسنده خوزستانی هستند، چون لهجه داشتند و بیشتر داستانها هم در خوزستان اتفاق میفتند، در برخی قسمتها که دیالوگ میگفتند، این لهجه خیلی مناسب و ب‌جا بود و به دل مینشست. اما در قسمتهایی که فقط متن قصه خوانده میشد، بهتر بود که راوی لهجه نداشته باشد. اگر راوی عزیز بتوانند لهجه‌ی زیبایشان را کنترل کنند و فقط در جاهایی که لازم است، آن را به کار بگیرند، خیلی بهتر میشود. امیدوارم همیشه موفق باشند، هم در نویسندگی و هم اجرا