نظر احمد بهرامی برای کتاب آرزوی تو دستور توست

هنوز کامل نخوندم اما یه مثالی داره که خیلی خوبه و همین مثالش خیلی وقتها آرومم کرده. می گه: صفحه رادار فقط هواپیماهایی رو نشون میده که در محدوده اش باشن و بقیه رو نشون نمی دهذهن ما هم وقتی بر اساس امکانات و توانایی هامون بررسی می کنه، مثل همون راداره، از چیزهایی که خارج از محدوده گیرندگی ماست و بعدا وارد محدوده ما می شه، بی خبره و ما می خوایم همه چیز رو بر اساس رادار خودمون تحلیل کنیم و امکان عملی بودنش رو بسنجیم، در صورتی که نمی دونیم یه سری امکانات در حال نزدیک شدن هستند.