نظر موسوی برای کتاب زندگی دروغین آدم‌ بزرگ‌ها

از نظر من کتاب خوبی بود، ولی خیلی ناراحت کننده بود، همش در طول رمان درباره‌ی عشق حقیقی حرف زدن بودن ولی در عمل کسی به نظرم واقعا عاشق نبود، عشق واقعی یعنی خوشبختی و سعادت عشقت رو به هرچیزی ترجیح بدی، که اصلا توی کتاب همچین چیزی نبود و درعوض پر از خیانت بود و همه حتی به خودشون هم دروغ میگفتن تا کارهاشون رو توجیه کنن. از نقاط قوت داستان تصویرسازی خوب یه نوجوون بود باهمه‌ی درگیری‌های ذهنیش در دوران بلوغش. آخر داستان مبهم بود، به نظر می‌رسید نمی‌خواد کارهای اشتباه عمه‌اش رو دنبال کنه و از طرف دیگه میل و کششی که به روبرتو داشت هر لحظه ممکن بود اونو به بیراهه و خیانت بکشه و اینکه سرنوشت هیچکس عملا در این رمان مشخص نشد و من داستان‌هایی با پایان باز رو نمی‌پسندم.