کلا فریدون مشیری در خیلی از اشعارش به اهمیت شادی و کنار گذاشتن غمها اشاره میکند. در این شعر هم این موضوع را به زیبایی هرچه تمامتر شرح داده بود. این که باید لحظهی حال را دریافت و زندگی را، زندگی کرد.. موضوعیست که در اشعار شاعران دیگر نیز به وفور دیده میشود، اما قلم زیبای مشیری گویی از همه تاثیرگذارتر است. یاد شعر دیگری از ایشان با همین مضمون افتادم..
گر نکوبی شیشهی غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ...
گر نکوبی شیشهی غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ...