نظر عارف محبی برای کتاب روان‌شناسی خودانگاره

دوستی این مطلب رو سال ۹۹ توی گروه نوشته «روان شناسی خودانگاره» نوشته شروین وکیلی (-1353) جامعه شناس و نویسنده است. گفته می شود در دوران مدرن انسان ها، جایگاه یگانه خویش را گم می کنند و «من» بودن آن ها در معرض پرسش قرار می گیرد. فوکو در نقدی این نکته را طرح کرده که پرسش اصلی مدرنیته جایگاه و موقعیت سوژه در زمان حال است. به عبارت دیگر، شالوده ی نگاه مدرن، رابطه ای است که «من» با «اکنون» برقرار می کند. از سوی دیگر، گیدنز جامعه شناسی را هم چون علمِ بررسی مدرنیته تعریف می کند. با جمع بستن دو نقل قول یادشده، می توان به تصویری دقیق تر از چشم داشت این نوشتار دست یافت. موضوع محوری این نوشتار همان مسأله ی محوری مدرنیته، یعنی سوژه در موقعیت «اکنون»، است. سوژه به عنوان هویتی روان شناختی، کالبدی زنده، و موقعیتی جامعه شناختی است که در اکنون، به مثابه عرصه ای از تلاقی گزینه های رفتاری، حضور دارد و در بستری برساخته از قدرت به انتخاب کردار خویش دست می بازد