نظر عارف محبی برای کتاب آوارگان: نمایشنامه

چقدر ابوذر هدایتی برام جالب شده تبدیل شده به معما برام چقدر دلم میخواد کشفش کنم اما متأسفانه نمیشه واقعا خیلی عجیبه این مرد بعضی از سؤالاتی که ممکنه تو ذهن مخاطب پیش بیاد رو از زبون شخصیتای کتاباش بیان میکنه و یه جواب گیج کننده تر میده باید همه‌ی آثارش رو بخونی تا درک کنی مثلا یه جایی تو کتاب دیگرانی‌ها از این می‌نویسه که یه نویسنده ایی از آدمای دورش می‌نویسه همه‌ی ویژگی‌های خوب و بدشون رو میگه و طبیعتاً رازهاشون هم لو میره و ازش بد گویی میکنن بعد توی داستان همسایه‌ها از همسایه‌های واقعیش نوشته😐یا مثلاً توی دیگرانی‌ها همش راجب زوج‌هایی می‌نویسه که با هم اختلاف دارن بعد تو این نمایشنامه یه زوج هست که دختره از پسره میپرسه چرا همیشه از زوج‌هایی می‌نویسی که اختلاف دارن؟ و جوابی که میده مثل جوابهایی که تو دیگرانی‌ها بود گیج کننده است! برای بعضیا این موضوع که ابوذر هدایتی زن‌ها رو بد نشون میده و مردها رو مظلوم ناخوشایند بود یه نوع جبهه گیری داشتن در مقابلش و ابوذر اینجا دقیقا از زبون ندا اینو میگه که: " اون زنای بد نوشته هاش، اون مردای بخت برگشته و حسرت به دل " و چقدر تصور من از ازدواج رو داره دستخوش تغییر میکنه من خودم بخاطر کارای خونه تصویرم از ازدواج به اندازه‌ی کافی بد هست بعد اینجا با مشکلاتی که می‌نویسه... "تو داری با این نوشته هات به آینده‌ی ادبیات کشورمون گند میزنی"