نظر عارف محبی برای کتاب مسافر پرواز دمشق و چند روایت دیگر

سیاست از ملموس‌ترین و پیچیده‌ترین و کهن‌ترین عرصه‌های زندگی بشری است که همواره جاذبه و دافعه زیادی داشته و دارد. تاریخ سترگ بشر بیانگر این است که اغلب مبارزان، بهبود و تعالی این عرصه را مبدأ و منشأ هر نوع تحول و توسعه‌ای برای بهبود وضعیت انسان در این جهان پهناور قلمداد کرده و تحقق آرمان توسعه، برابری و حقوق بشر را اغلب از منظر تغییر قدرت سیاسی پیگیری کرده‌اند. این نظر در ساحت داستان و ادبیات به‌طور متناوب نیز تفوق یافته است. نویسندگان زیادی در این وادی گام نهاده و مواد خام تخیل ادبی را از قلمرو سیاست وام گرفته و آن را با تخیل خویش پرورده‌اند و گاه نیز توفیق یافته‌اند مرز تخیل و واقعیت را جابجا کنند؛ تا بدان پایه که برای مخاطبان آثارشان واقعیت داستانی از واقعیت تاریخی پیشی گرفته و باورپذیرتر شده است. آندره مالرو یکی از نامدارترین نویسندگان در این سبک است. ضدخاطرات مالرو و سایر آثارش گویی پهلو به آثار تاریخ جهان معاصر زده، اما این آثار تاریخ نیستند، او در ضد رمان‌ها سوا لاتی مطرح کرده که آثار تاریخی طرح نکرده و به سوا لاتی پاسخ داده که آن‌ها نداده‌اند. ماریو وارگاس یوسا نیز ازاین‌دست نویسندگان است که تأثیر شگرفی را از آندره مالرو برده است، سوربز، جنگ آخرالزمان و... همه برگرفته از واقعیت‌های سیاسی آمریکای لاتین هستند؛ در این آثار وقایع داستانی باورپذیرتر از واقعیت به نظر می‌آیند. تروخیو دیکتاتور دومینیکن هر چه بوده باشد با قلم ماریو مارگاس یوسا باورپذیرتر شده است.