نظر سما جعفری برای کتاب صوتی ماهی و جفتش

کتاب قشنگی بود، ماهی و تصویرش در شیشه شبیه ما آدم‌ها و سایه‌مان یا تصویرمان در آینه است، آیا هماهنگ بودن حرکات ما با سایه خودمان، مثل ماهی و جفتش از همدمیست یا همدمی از گردش هماهنگ زاده شدست؟ اصلا ما آدم‌ها با خود و سایه‌مان همدم هستیم؟ آیا اصلا به سایه خود نگاه میکنیم؟ در کل، از تصورات مرد قصه خیلی لذت بردم، چه نگاه شاعرانه‌ای داشت و چه افکار زیبایی در اثر یک اشتباه در سر میپرورد، اما برایم جالب بود که گاهی کودکان چقدر واقع‌بین‌تر از بزرگترها هستند و چقدر اشتباهات بزرگترها گاهی بدیهیست. صداپیشگان پیرزن و بچه خیلی بد بودند و حس خوب قصه را از بین میبردند، راستش بیشتر اجرایشان باعث خنده میشد. راوی نیز صرفا روخوانی میکند و احساس ندارد.