سلام عرض می‌کنم خدمت نویسنده این شاهکار
مثل همیشه این نقد هم به احترام و تشکر از نویسنده است
دوستان توی این نقد یکم اسپویل داریم
باید بگم ما شاهد شخصیت پردازی عالی صحنه سازی عالی و سیر داستانی عالی هستیم. بطور کلی داستان در عین رمزآلود بودن قابل درک ملموس و محسوس است. و داستان را نویسنده زبردست جوری نوشته که من به عنوان یک نویسنده می‌توانم تا ۱۰ جلد ادامه بدمش. داستان خیلی گنجایش دارد و پر است از شخصیت‌های جالب و متفاوت که می‌توانند هر کدوم یه داستان داشته باشند. داستان پر است از تضاد و تنش. تضاد‌ها خیلی روشن و قابل درک بودند و این داستان را زیبا می‌کنه.
شخصیت پردازی‌ها به بهترین نحو بود یعنی نویسنده با استفاده از دیالوگ و حرف‌ها، توضیحات در قالب راوی، رفتار‌ها و عملکرد و یه سری لایه‌های عمیق داستان انجام داد.
باید بگم اولش فکر کردم با یه اثر سبک یا متوسط روبرو هستم ولی باید بگم توضیحات نویسنده کافی بود نه جوری که ابهامی باقی بمونه و نه جوری که خواننده خسته بشه.
غافل گیری‌ها جذاب بودند بخصوص آخر داستان که میزنه زیر همه تفکرات و تصورات خواننده.
چیزی که دوست نداشتم ازش قضیه شیطان بود که می‌توانست بهتر شخصیت پردازی بشه که امیدوارم در آینده شاهد تاثیر بیشترش باشیم.
یه مقایسه هم داشته باشیم با اثر خیلی خوب میدگارد و ویژگی برتر هر کدوم را بگیم.
هر دو شخصیت پردازی عالی داشت ولی مورالو عالی تر بود
مورالو بهتر و بیشتر به جو و احساسات توجه کرده بود.
مورالو موجودات خلاق تری و جدیدتری دارد نسبت به میدگارد که موجودات مشهور را دارد اگرچه یکی متفاوت‌اند با تصور ذهنی ما.
مورالو ایده جالب و جدید بلوغ ثانویه را آورد.
مورالو دشمنان و شخصیت‌های تاریک تر و قوی تری دارد.
نعیم هدایتی
۱۴۰۳/۰۷/۱۹
دوست نازنین. ممنون از تحلیل جامع و دقیق‌تون. خوشحالم که این نکته‌های ریز از نگاه تیزبین شما پنهان نمونده. عزیز بمونید. 🌹
مثل همیشه این نقد هم به احترام و تشکر از نویسنده است
دوستان توی این نقد یکم اسپویل داریم
باید بگم ما شاهد شخصیت پردازی عالی صحنه سازی عالی و سیر داستانی عالی هستیم. بطور کلی داستان در عین رمزآلود بودن قابل درک ملموس و محسوس است. و داستان را نویسنده زبردست جوری نوشته که من به عنوان یک نویسنده می‌توانم تا ۱۰ جلد ادامه بدمش. داستان خیلی گنجایش دارد و پر است از شخصیت‌های جالب و متفاوت که می‌توانند هر کدوم یه داستان داشته باشند. داستان پر است از تضاد و تنش. تضاد‌ها خیلی روشن و قابل درک بودند و این داستان را زیبا می‌کنه.
شخصیت پردازی‌ها به بهترین نحو بود یعنی نویسنده با استفاده از دیالوگ و حرف‌ها، توضیحات در قالب راوی، رفتار‌ها و عملکرد و یه سری لایه‌های عمیق داستان انجام داد.
باید بگم اولش فکر کردم با یه اثر سبک یا متوسط روبرو هستم ولی باید بگم توضیحات نویسنده کافی بود نه جوری که ابهامی باقی بمونه و نه جوری که خواننده خسته بشه.
غافل گیری‌ها جذاب بودند بخصوص آخر داستان که میزنه زیر همه تفکرات و تصورات خواننده.
چیزی که دوست نداشتم ازش قضیه شیطان بود که می‌توانست بهتر شخصیت پردازی بشه که امیدوارم در آینده شاهد تاثیر بیشترش باشیم.
یه مقایسه هم داشته باشیم با اثر خیلی خوب میدگارد و ویژگی برتر هر کدوم را بگیم.
هر دو شخصیت پردازی عالی داشت ولی مورالو عالی تر بود
مورالو بهتر و بیشتر به جو و احساسات توجه کرده بود.
مورالو موجودات خلاق تری و جدیدتری دارد نسبت به میدگارد که موجودات مشهور را دارد اگرچه یکی متفاوت‌اند با تصور ذهنی ما.
مورالو ایده جالب و جدید بلوغ ثانویه را آورد.
مورالو دشمنان و شخصیت‌های تاریک تر و قوی تری دارد.