نظر علی یزدان پناه احمدآبادي برای کتاب دنیای دوپامین

درد بهایی است که برای لذت می پردازیم و لذت پاداشی ست که در برابر درد دریافت می کنیم برای رسیدن به لذت باید از درد گذشت درس های تعادل١. تلاش پیوسته برای کسب لذت و پرهیز از درد خود منجر به درد می شود. ٢. آغاز بهبودی، پرهیز از مصرف است. ٣. پرهیز از مصرف منجر به تنظیم مسیرهای پاداش مغز می شود و همزمان با آن ظرفیت ما برای برخورداری از لذت های کوچک افزایش می یابد. ٤. خودمحدودسازی فضایی مناسب و فراشناختی بین آرزو و مصرف فراهم می کند. فضایی که در دنیای انباشته از دوپامین کنونی به آن نیاز داریم. ٥. گرچه استفاده از دارو می تواند به بازگرداندن تعادل داخلی کمک کند، اما باید توجه کنیم که با حذف درد با استفاده از دارو چه چیزی را از دست می دهیم. ٦. فشار آوردن بر کفه درد منجر به تغییر تعادل به سود کفه لذت می شود. ٧. برحذر باشید از اعتیاد به درد. ٨. صداقت کامل موجب افزایش آگاهی و ارتقاء صمیمیت می شود و ذهنیت فراوانی را تقویت می کند. ٩. شرم جامعه مدار تعلق افراد به جامعه انسانی را بیشتر می کند. ١٠. به جای فرار از دنیا و یافتن راه گریز بهتر آن است که خود را در دنیا غرق کنیم. این کتاب می تواند برای افرادی که درگیر رفتارهای اعتیاد گونه (پرخوری، قهوه، روابط جنسی، مصرف مواد الکل....) هستند بسیار مفید باشد