نظر هدی میرزامحمدی برای کتاب صوتی جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند

تا روزی که زنده باشم هرگز از روی نظرات کتاب نمیخرم و نمیخونم. داستان غمگین غیر منطقی. نه جنایی بود نه عاشقانه. فقط توصیف منظره ها بصورت اغراق آمیز. توصیف جنس کاغذ و علف هوا. هیچ داستان جالبی در این کتاب نبود. داستان یم دختر بچه بیچاره و خیلی غیر منطقی بیان تنهایی اون رو داشت گوینده هم که مدام چون میخواست تند تند مطلب رو بخونه آب دهن قدرت میداد و نفس عمیق می کشید خیلی روی اعصاب بود این آب دهان قورت دادن گوینده. در این داستان گاهی یک مطلب را خیلی بزرگ جلوه میداد و یک هو در بخش بعدی کلا اون مطلب فراموش میشد. تا انتها گوش دادم فقط میخواستم ببینم نویسنده چه هدفی داشته که متوجه شدم هیچ هدفی نداشت جز توصیف اغراق امیز اشیا و جنگل و حس ها. یک دختر بیچاره که در آخر هم کم شانس و بدبخت ماند. حیف پول حیف زمان واقعاا