نظر فهیمه برای کتاب دشت بهشت

مجموعه داستان هایی کوتاه هستند که در یک دهکده دشت بهشت رخ میدهند، شخصیت پردازی های کتاب بسیار خوبند و البته محبوب ترین داستان برای من، اولینش بود. روایت خیلی خوبی بود از نام گذاری دشت بهشت و شکل گیری دهکده ای که با غصب سرزمین های بومیان و ساکن شدن مهاجرها پدید اومده. آدم های این دهکده یه سری باور خرافی دارن و توی هر داستان به زندگی هرکدوم از اهالی میریم و مشکلات و ماجراهای خاصی رو از زندگی اون ها می بینیم. مشکلاتی که به نظرم نمادین هستن و جامعه مدنظر نویسنده رو نقد می کنه. توالی داستان ها و زنجیره ارتباط شون جالبه و با وجود مستقل بودن هر داستان از داستان قبلی انگار ارتباط جالبی در محیط و فضای داستان ها پدید اومده و بعضا شخصیت های مشترکی دارن. برداشت من از کلیت کتاب یک زبان انتقادی هست اما اونقدر داستان پردازی، ماجراسازی و جزئیات واردش شده که شاید ضمختی لحن تمسخرکننده و منتقدانه نویسنده رو کمتر حس کنیم و بنظرم این هنرمندانه است. در مجموع ارزش خواندن و تجربه کردن دارد. راستی بیشتر حجم این کتاب را در گوشه کنارهای خالی روز، در طول رفت و آمدهایم در شلوغی تهران و تاکسی های اینترنتی خواندم!