نظر Reza Izadikarizno برای کتاب راه آسان ترک سیگار

ما در واقع به طور مستمر و منظم ریه‌های خود را از مواد سرطانی پر می‌کنیم و تدریجا رگهای خونی خود را پر از سم می‌کنیم و بدن ما هر روز سست‌تر از دیروز می‌شود. ما در زندگی خودمان را محکوم کرده‌ایم که سراسر زندگی‌مان پر از آلودگی باشد، نفس کشیدنمان مشکل باشد، دندانهایمان لکه‌دار شود، لباسهایمان سوختگی داشته باشد و بوی پلید سیگار همواره همراه ما باشد.
نیکوتین یکی از موادی است که در سیگار وجود دارد. در سیگار بیش از 4000 ماده مختلف وجود دارد که تحقیقات مختلف 43 ماده از این مواد را که منجر به سرطانهای مختلف می‌شوند شناسایی کرده‌اند. جالب است بدانید به ازای هر یک نفری که به خاطر سرطان ریه می‌میرد، حداقل 5 نفر دیگر هم هستند که به خاطر سایر بیماریهای ناشی از سیگار جان خود را از دست می‌دهند
بنزن (benzene): هیدروکربن بی‌رنگی که از نفت خام به دست می‌آید و به عنوان حلال شیمیایی کاربرد دارد و مصرف اصلی آن در صنعت تولیدات شیمیایی است. این یکی از مواد سرطان زای شناخته شده سیگار است که باعث سرطان خون می‌شود.
فرمالدهید (formaldehyde): مایعی بی‌رنگ که بسیار سمی است و در گذشته برای مومیایی کردن اجساد مورد استفاده بوده است، که باعث ایجاد سرطان می‌شود و علاوه بر آن باعث مشکلات تنفسی و پوستی و همچنین مشکلات معده‌ای و روده‌ای می‌شود.
محلول یا بخار آمونیاک (ammonia): ماده‌ای است که به عنوان تمیز کننده دستشویی کاربرد دارد و در خشکشویی‌ها هم به عنوان مایع تمیز کننده به کار می‌رود.
آستون (acetonee): مایع خوشبو و معطری که خیلی زود بخار می‌شود و به عنوان حلال به کار می‌رود و همچنین به عنوان تمیز کننده لاک ناخن نیز کاربرد دارد.
قیر (tar): این ماده در دود سیگار وجود دارد وقتی که شما دود را به ریه هایتان می‌فرستید این دود روی ریه‌های شما رسوب می‌کند و 70 درصد این ماده روی ریه شما باقی می‌ماند. هر فرد سیگاری که روزانه 20 عدد سیگار می‌کشد پس از گذشت یک سال به میزان 210 گرم از این ماده قیر مانند را به داخل ریه‌های خود می‌فرستد که این ماده در ریه‌ها رسوب می‌کند و همین ماده است که منجر به سرطان ریه می‌شود.
مونواکسید کربن: گاز سمی و بدون مزه‌ای است که در مقادیر زیاد باعث مرگ فوری می‌شود. این گاز بخش اصلی دود سیگار است و همان دودی است که از اگزوز ماشینها خارج می‌شود.
آرسنیک یا اکسید آرسنیک (AS203): همان ماده‌ای است که به مرگ موش هم معروف است.
علاوه بر این مواد که در بالا گفتم می‌توانیم از سیانید هیدروژن هم نام ببریم که در اتاقهای اعدام با گاز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اینها فقط چند تا از آن موادی است که ما با سیگار کشیدن آن‌ها را به داخل بدن خودمان می‌فرستیم پس انصافا نباید از بدنمان انتظار سلامتی زیادی داشته باشیم. با هر بار سیگاری که می‌کشیم ترکیبی از نیکوتین و مونواکسید کربن را وارد بدنمان می‌کنیم که باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون می‌شود و باعثسکته یا حمله قلبی می‌شود و چون باعث می‌شود که اکسیژن کمی به دستها و پاها برسد ما را دچار مشکل جدی خواهد کرد. شاید دانستن این مطلب هم برایتان جالب باشد که برخی از افراد سیگاری پس از مدتی انگشتان دست و یا پای خود را از دست می‌دهند و حتی ممکن است کل دست یا پای خود را نیز به خاطر کمبود اکسیژن از دست بدهند.
در مورد نیکوتین باید بگویم که علاوه بر اینکه در سیگار وجود دارد یک سم بسیار قوی است که در کشاورزی به عنوان حشره کش کاربرد دارد. هر پک که به سیگار زده می‌شود دود وارد ریه‌ها می‌شود و از طریق ششها به مغز فرستاده می‌شود. مقداری نیکوتین بسیار سریعتر از هروئینی که معتاد به رگ خود تزریق می‌کند، عمل می‌کند. نیکوتین یک ماده‌ای است که خیلی سریع عمل می‌کند و در کمترین زمان پس از تمام شدن سیگار نیکوتین شروع به خارج شدن از بدن می‌کند و سیگاری احساس می‌کند که نیاز به یک سیگار دیگر دارد.
در ترک نیکوتین علائم شدید جسمانی وجود ندارد، فقط احساس می‌کنید که چیزی را از دست داده‌اید و اکثر سیگاریها احساس می‌کنند که نیاز دارند با دستشان کاری را انجام دهند. کاری را که با سیگار انجام می‌دادند عصبی می‌شوند، احساس ناایمنی می‌کنند احساس می‌کنند اعتماد به نفسشان کم شده است و دچار استرس و اضطراب می‌شوند و حالتشان شبیه به گرسنه‌ای است که دنبال سم می‌گردد، سمی به نام نیکوتین.
به طور کلی طبق تحقیقات دانشمندان در مورد قطع ناگهانی سیگار به این نتیجه رسیده‌اند که مجموعه علایمی پس از ترک ظاهر می‌شود و این علائم را نشانگان ترک نیکوتین می‌گویند. البته این علائم در همه سیگاریها ظاهر نمی‌شوند و ممکن است در برخی از آن‌ها این علائم اصلا دیده نشوند و یا در برخی بیشتر دیده شوند.   این علائم به فاصله 90 تا 120 دقیقه پس از تمام شدن آخرین سیگار در فرد شروع می‌شود و ظرف 24 ساعت به اوج می‌رسد.
در برخی از افراد این سندرم ممکن است حتی سه هفته طول بکشد. علامت عمده آن میل و هوس شدیدی برای کشیدن سیگار است که همراه با حالت تنش و تحریک پذیری است. شخص معمولا احساس خشم و ناکامی می‌کند. بی‌قرار و مضطرب است و شاید در تمرکز و خواب دچار مشکل شود. همچنین ضربان قلب و عملکرد حرکتی کاهش پیدا می‌کند که پس از طی یک دوره کوتاه همه این علائم از بین می‌روند.
مهمترین مساله در این دوره این است که فرد سیگار نکشد و این یکی دو روز را به کارهای دیگری مشغول شود و سر خودش را گرم کند. چون پس از این چند روز دیگر این میل و هوس به سراغ او نخواهد آمد