نظر مجتبی زارع برای کتاب صوتی پدرم و رادیواش
پدرم و رادیواش
مجتبی زارع
۱۴۰۳/۰۶/۰۲
11
اگربگویم تنها کتابی بود که مرابرای اولین بارخنداند. بیراه نگفتم. یاد نوشته‌های وودی الن افتادم... که درکشان یک نوع نگاه خاص تیزبینی وطنزگونه میخواهد همانطورکه هرکسی باخواندن یاگوش دادن داستانهای وودی الن هیچی نمیفهمد وازنظرش بیمعنی وابکی هست. درصورتی که کتابهای وودی الن نوعی طنزوسبک مدرن وفهمش ادراک مدرنترمیخواهد وهمینطوراین داستان
هیچ پاسخی ثبت نشده است.