قطعا بهترین نتیجه گیری نویسنده محترم جهت حس آرامش و جلوگیری از ستیز با خود و دنیای اطراف جمله سپاسگذارانه آورده شده در پایان فصل یازده بود.
«پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی‌توانم تغییر دهم و شهامتی تا تغییر دهم آنچه را می‌توانم و بینشی تا تفاوت این دو را بدانم.»
البته هیچ اشاره‌ای به نام نویسنده آن «مرحوم آقای دکتر علی شریعتی» نشد!!
«پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی‌توانم تغییر دهم و شهامتی تا تغییر دهم آنچه را می‌توانم و بینشی تا تفاوت این دو را بدانم.»
البته هیچ اشاره‌ای به نام نویسنده آن «مرحوم آقای دکتر علی شریعتی» نشد!!