نظر کامران بخشی برای کتاب صوتی همان شو که هستی

درود. اهمیت زندگی در لحظه بودن هست. و نویسنده با اینکه با ارمان بودایی در تناقض هست اما داره اونچه که این طریقت میگه رو تعریف میکنه. از اونجایی که حقیقتی اجتناب ناپذیر رو نوشته که هرکس برای کاریست و باید پذیرفت و سخت برای تغییر تلاش نکرد در یک لحظه میشه انجامش داد بدون سخت گرفتن. باور کزدیم از دردو رنج باید با تمرین و تلاش گذشت.. ما همه چیز هستیم ذهن. روان. ناخودآگاه. روح. و... حقیقت اینکه متصل به همه چیز هستیم و انتخاب و باور به انتخاب زندگی رو حرکت میده. در لحظه بودن چیزی در حقیقت اظافه نمیکنه آب گل الودیست که زلال میشود پس به خویشتن لطف کردیم و منتظر اظافه چیزی نباشیم بودن چیزی باشیم که هست و بدست اوردنی نیست... معنویت کاسه نوریست که روح سر میکشد بی شرطی و بی زمانی و بی انتهایی و عشششق غذای روح.. و انچه هم زوال پذیر هست برای جسم.. پس هردو لازم و ملزوم همدیگرن. و جهان در تعادل خلق شد. بقول مسیح راه رسیدن بخدا از شکافی باریک عبور میکند و جهنم از گذرگاه پهن دوراهی و راه راست بین اینها اشاره داره. ما صاحب اراده و صاحب خوبی و بدی هستیم نه انها براحتی دستی که در اب فرو میرود میتوانیم انها هم باشیم