نظر مریم جودت برای کتاب صوتی عشق و اسلحه

هر چقدر هم هضم مطالب این کتاب با ذائقه ایرانی و فرهنگ ما امکان نداره ولی این چیزی از حقیقت جامعه ای که توش کتاب به تحریر اورده تغییر نمیده. در حالی که خیلی ها امریکا رو ارمان شهر خودشون کردن و به سوی فرهنگی که فرسنگها با تار و پود ما تفاوت داره تمایل پیدا کرده اند حتی به نظر من توصیه به خوندن این کتاب توی این برهه از زمان که مهاجرت به امریکا و اروپا از طرف جوانها تبدیل به تمام خواسته هاشون شده و انگیزه تلاش رو ازشون گرفته بسیار به جا و منطقی است. کشور ما هم مشکلاتی رو داره ولی شکر خدا از جنس شخصیت ها و حقیقتهای نوشته شده در سطر سطراین کتاب نیست. خوندن این کتاب منو وادار کرد که هزاران بار از خدای خودم به خاطر اینکه توی چنین فرهنگی زندگی نمی کنم شکر کنم. و چیزی که بیشتر از همه برام جالب بود وضعیت سربازهای اجیر شده توی جنگها بودن که تاوان جنایتهاشون رو توی کشورهایی مثل افغانستان و عراق به اون شکل پس میدادن و این حقیقت تلخ که نه سرباز آمریکایی و نه اون بیچاره هایی که توسط اونها کشته شدند هیچ نفعی از جنگ و خونریزی نبردند بلکه این یک بازی دو سر باختی است که همه انسانها چیزی برای از دست دادن دارند نه به دست اوردن. ای کاش نه اسلحه ای بود و نه عشقی. عشقی که خودش رو تا این همه ذلت خوار و خفیف می کرد که این چنین عشقی فقط هوس بود که نام توهمی عشق را با خودش به یدک کشیده